درخت
درختی خشک را مانم به صحرا
که عمری سر کنم تنهای تنها
نه بارانی که آرد برگ و باری
نه برقی تا بسوزد هستی اش را!
فریدون مشیری
|
|
| درخت |
|
درخت درختی خشک را مانم به صحرا که عمری سر کنم تنهای تنها نه بارانی که آرد برگ و باری نه برقی تا بسوزد هستی اش را! فریدون مشیری |