شاهد افلاکی

شاهد افلاکی

چون زلف توام جانا در عین پریشانی

چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم من گردم . من اشکم و من دردم

تو مهری و تو نوری . تو عشقی و تو جانی

خواهم که تو را در بر بنشانم و بنشینم

تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و مهجوری

در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمه عودم . تو زمزمه پردازی

من سلسله موجم . تو سلسله جنبانی

از آتش سودایت دارم من و دارد دل

داغی که نمی بینی . دردی که نمی دانی

دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپاری

کام از تو تاب از من نستانی بستانی

ای چشم رهی سویت . کو چشم رهی جویت

روی از من سرگردان شاید که نگردانی                         رهی معیری