راه بی انتها

راه بی انتها

در کوچه باد می آید .

و او در چها راهی نا معلوم ایستاده است .

سایه درختان مانند آدم هایی در حال رقصند .

اما او را دست هایی به پیش می کشند .

غبار پژمردگی بر چهره اش نشسته است

فکر می کند :

سکوت سکوت . صدایی به گوش نمی رسد .

شب عزا دار است . اخمو و گریان .

و ستارگان نور نمی افشانند .

گنگی عقل . فکر ء حس ء

لحظه ها برایش مفهومی ندارند .

سکوت و تاریکی او را وادار به گوش دادن زمزمه باد می کند .

احساسش بر او غلبه می کند .

و بارانی سیل آسا

از دیدگانش سرازیر می شود .

باز می اندیشد .

چه کسی او را صدا خواهد زد ؟!