الهی !
نور تو چراغ معرفت بیفروخت
دل من افزونی است.
گواهی تو ترجمانی من بکردند
ندای من افزونی است.
قرب تو چراغ وجد بیفروخت
همت من افزونی است .
بود تو کار من راست کرد
بود من افزونی است.
الهی !
از بود خود چه دیدم مگر بلا و عنا؟
از بود تو همه عطا است و وفا .
ای به بر پیدا به کرم هویدا.
نا کرده گیر کرد رهی
و آن کن کزتو سزا!