. . .

حقیقت دارد که اغلب عشق های واقعی و پر شور

به اندازه یک زندگی

و حتی بالاتر از آن

نیز طول می کشند .

اما من

عشقی را می شناسم که یک ماه به درازا کشید

با این وجود واقعی بود

. . .

پاره ای وقت ها دلتنگ و سرشار از حس

بودن و نبودن

تمام آسمان مهتابی را می گردی .

و باز نگاه می کنی به آسمان .

تنها یک ستاره از همه فانوس های شهر

آن بالا بالاها روشنترین است .

و تنها عاشقان اهل رنج اند .

و من عشق را پیراهن خود کرده ام همیشه تا . . .

دل

نشو از نی ! نی تکه چوبی بیش نیست .

بشنو از دل ! دل حریم کبریاست

نی چو سوزد خاک و خاکستر شود

دل چو سوزد خانه ها ویران شود

. . .

از من پرسیده ای  که چرا دوستم داری ؟

اما می دانی که هر آنچه را با هم بدست آوردیم و

باعث رشد ما شده دوست داشتنی است .

پرندگان را نگاه کن که در یک لانه رشد می کنند

آنان نیز همچون ما یکدیگر را دوست دارند .

آنها همیشه همچون ما هستند .

بالاخره بارید

بالاخره بارید،
آسمان را می گویم دیگر،
که روزها سر به گریبان بود.
حالا هی ابرهای سپید پنبه ای می ایند و می روند در خیالش،
که باز فکرهای دلگیر خاکستری نکند.

برای مردن

تا روح بشر به چمگ زر ، زندانیست
 شاگردی مرگ پیشه ای انسانی است
 جان از ته دل ،‌ طالب مرگ است ... دریغ
درهیچ کجا ‌برای مردن جا نیست ؟

عاشقانه

زمین و آسمان را دوست دارد
تمام بندگان را دوست دارد
شنیدم از ملائک در نمازم
خدا هم عاشقان را دوست دارد
*
خدای آشنا با عشق و مستی
خدای خالق یکتای هستی
بده به عاشقان عمری دوباره
که آن هم بگذرد در عشق و مستی
...